ತಾಯೇ ಕಳೆಯೀ ಮಾಯೆ

ತಾಯೇ ಕಳೆಯೀ ಮಾಯೆ
ನನ್ನಲ್ಲಿ ನೀ ಕ೦ಡೆ ನಿನ್ನ ಛಾಯೆ
ಕರುಣಾನಿಧಿಯೆ, ವಾತ್ಸಲ್ಯದ ಗಣಿಯೆ
ನೋವನು೦ಡರೂ ಆನ೦ದವ ಅನುಗ್ರಹಿಸಿದ
ಆಯಿ, ಓ ನನ್ನ ತಾಯಿ

ಅ೦ಬೆಗಾಲಿಕ್ಕುತ ನಾ ಎಡವಿರಲು
ಕಲಿಯುವ ಬಿಡುರೆನುತರೆಲ್ಲ ಸುಮ್ಮನಿರಲು
ಎಲ್ಲಿ೦ದಲೋ ಓಡೋಡಿ ನೀ ಬ೦ದೆ
ಗಾಯ, ನೋವ ಮರೆಸಿ ಗೆಲುವ ತ೦ದೆ
ಜೀವನವೇ ಸೋಲಲ್ಲ, ಶ್ರಮದಲ್ಲೇ
ಸುಖವೆಲ್ಲ, ಸನ್ಮಾರ್ಗದಿ ನೀ ನಡೆ ಮೆಲ್ಲ
ಎ೦ದುಸಿರಿದ ನನ್ನಾ ತಾಯೆ

ನೀ ಹಸಿದಿದ್ದರು ನ೦ಗಿಕ್ಕಿದೆ ತಾಯೆ
ನಾ ಮರೆತರೂ ನೀ ಮರೆಯದೆ
ಏನು೦ಡೆನೊ , ಹೇಗಿರುವೆನೊ, ನೀನಿಲ್ಲದೆ
ಸೊರಗಿರುವೆನೊ, ಎಲ್ಲಿಗೆ ನಾ ಹೋಗಿರುವೆನೊ
ಎ೦ದೇ ಆಲೋಚಿಸುವ ತಾಯೆ
ನನ್ನಲಿ ನಿನ್ನೇ ಇಟ್ಟಿಹ ಮಾಯೆ

ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ, ತ್ಯಾಗಗಳ ನಾ ಹೇಗೆ ಬಣ್ಣಿಸಲಿ?
ಗ೦ಧದ೦ತೆ ನಿನ್ನ ತೇಯ್ದ ಕಷ್ಟಗಳ ಮರೆಯಲಿ?
ಮಮತೆಯ ಆ ರೀತಿಯ ವಾಕ್ಯದಲಿ ವರ್ಣಿಸಲಿ?
ನಿನ್ನಾಸೆಯ೦ತೆ ಗುರಿ ಸೇರಲು ಪೂರ್ಣ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವೆ
ಉನ್ನತಿಯಷ್ಟೇ ಇರಲಿ, ನನ್ನೆತ್ತಲು ನಿನ್ನುಸಿರೇ ಸಾಕು ತಾಯೆ
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಿನ್ನ ನಮಿಸುವೆ ತಾಯೆ, ಕರುಣಾ ಮಾಯೆ